Terugkoppeling drukke vergaderavond

Cameratoezicht

Op woensdag 14 mei was er een debat aangevraagd over de (onbenutte) juridische mogelijkheden bij het Integraal Veiligheidsbeleid. Dit zogenaamde "agenderingsverzoek" was op initiatief van de ChristenUnie en gesteund door SGP, CDA, VVD en GBG. Onlangs hadden we namelijk als Gemeenteraad een bezoek gebracht aan de meldkamer van de Bijzondere opsporingsambtenaren (BOA's). Daar werd ons duidelijk dat de camerabeelden van mensen die bijvoorbeeld afval dumpen, niet gebruikt mogen worden om ze naderhand te beboeten. Alleen als er heel snel een BOA naar toe gaat en iemand op heterdaad betrapt. Een aantal fracties, waaronder wij, vond dit erg onbevredigend en hebben daarom om dit debat verzocht.

De SGP-fractie heeft erop aangedrongen om de mogelijkheden van het cameratoezicht uit te breiden. Het is voor de Handhaving erg frustrerend dat mensen die bijvoorbeeld lachgascilinders dumpen in de openbare ruimte, niet gepakt kunnen worden.

Voor een aantal fracties (GL, PvdA, PvdD) weegt de privacy zwaarder dan het dumpen van het afval. Vreemd, want deze dumpingen leiden vaak tot vervuiling van sloten en grachten. Bovendien is het zwerfafval een van de grootste ergernissen van onze inwoners.

Diversen

Naast het cameratoezicht ging het deze avond ook over de uitbreiding van de bevoegdheden van de BOA's, zodat ze ook handhavend kunnen optreden tegen door rood licht rijden of zonder licht rijden. Er zijn veel gemeenten waar BOA's nog meer bevoegdheden hebben. In antwoord op onze vraag kreeg ik de toezegging dat het college een overzicht verschaft welke bevoegdheden er eventueel allemaal bij zouden kunnen komen, ook in relatie tot cameratoezicht. Wat de SGP-fractie betreft komen er ruime bevoegdheden om ongewenst en hufterig gedrag aan te pakken!

In de commissie samenleving is gedebatteerd over het beleidsplan armoede en schulden. In dit plan wordt de focus van de aanpak gelegd op kinderarmoede, om zo de cirkel van armoede te doorbreken. Dat uitgangspunt steunt de SGP, maar we hebben wel moeite met het feit dat alle gemeentelijke armoederegelingen gelden tot 130% van het minimumloon. Zo ontstaat er een harde grens, waardoor er een groot risico bestaat op een armoedeval, omdat iets meer verdienen, leidt tot een verlies van het recht op alle gemeentelijke regelingen. Dat is strijdig met ons uitgangspunt dat (meer) werken altijd moet lonen. Anderzijds omdat we wat ons betreft hiermee een te grote broek aantrekken als overheid en liever zouden zien dat de grens gelegd wordt op een lager (en meer flexibel) niveau.