Macht en tegenmacht rondom de Turfmarktkerk

De Turfmarktkerk staat al een aantal jaren op de politieke agenda. Je zou bijna vergeten dat het een KERK is. Maar voor de SGP-fractie is een kerk wel meer dan een verzameling stenen. Het is een Gods-gebouw waar jarenlang wekelijks het Woord van God verkondigd is en veel mensen bijzondere gelegenheden zoals bruiloften hebben meegemaakt. Voor hen is het extra treurig om te zien hoe de kerk de achterliggende 15 jaar is afgetakeld. Mooi dat de gevelsteen Eben-Haezer inmiddels een nieuwe bestemming heeft gekregen.

Dan nu het debatpunt: Macht en tegenmacht. Heel actueel. Ik lees momenteel het boek van Pieter Omtzigt en dat vind ik heel intrigerend, ook voor de lokale politiek. Zijn stelling is dat daar waar in de rechtsstaat de macht zit, er ook altijd een krachtige tegenmacht moet zijn.
Als een burger in conflict komt met het gemeentebestuur, is dat vrijwel altijd een ongelijke strijd. Het college heeft vrijwel altijd veel meer geld (van de belastingbetaler), kennis en macht. Hiervan moet je je als college altijd bewust zijn.
Dhr Boutachekourt is een burger. Hij heeft een aantal jaar moeten vechten tegen een machtige overheid. Maandag gaf hij ook aan dat hij zich herkende in de situatie van de kinderopvangtoeslagaffaire. Het gevaar dat hij vermalen wordt door de overheid, is groot.
Ik wil altijd met twee woorden spreken: ik weet dat Dhr B. niet in alles vrij te pleiten is en dat het college zich meermaals bewust was van haar positie en ook veelal daarnaar gehandeld heeft. Maar het gevoel vermalen te worden door een machtige overheid, heeft grote impact.
De enige tegenmachten die er voor een burger zijn, zijn de Rechter en de Gemeenteraad. De rechter heeft inmiddels gesproken en de burger in het gelijk gesteld. De raad spreekt zich vanavond uit.
Indachtig onze rol als tegenmacht, vraag ik met name de coalitiepartijen:

• functioneert het dualisme in Gouda voldoende? Of overheerst de wil van het college?
• moeten we niet naar een andere bestuurscultuur?
• na zo’n uitspraak van de rechter, is het dan niet logisch dat ook coalitiepartijen daarover kritische vragen stellen?

Waarom worden er geen kritische debatpunten ingebracht?

En het belangrijkste: hoe voorkomen we als raad (tegenmacht) dat burgers worden vermalen of er suboptimale besluiten worden genomen door een gebrekkig functionerend dualisme?